Κεφάλαιο 8, Εν. 1

Κεφ. 8. Εν. 1η

Αισθητική, Θαυμάζοντας το ωραίο: Φύση, τέχνη και αισθητική εμπειρία

 Ορισμός του ωραίου: το αντικείμενο της αισθητικής εμπειρίας στο οποίο αποδίδουμε αισθητική αξία.

Δύο απόψεις για την πηγή διαμόρφωσης του αισθητικού μας κριτηρίου: η φύση, η τέχνη.

Παράγοντες προσδιορισμού της έννοιας του ωραίου στην τέχνη:

·         Ο καλλιτέχνης(που συχνά εμπνέεται συχνά από τη φύση)

·         Το έργο τέχνης και τα γνωρίσματά του

·         Το κοινό

Γενική θέση: Οι κρίσεις για το τι είναι ωραίο ή αισθητικά αξιόλογο διαφέρουν από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία, από άνθρωπο σε άνθρωπο και είναι θέμα γούστου, δηλαδή υποκειμενικό ζήτημα.

Φιλόσοφοι και ιστορικοί της τέχνης προσπαθούν να προσδιορίσουν κριτήρια με οικουμενικό και διαχρονικό χαρακτήρα.

Στην αρχαιότητα ο όρος τέχνη δήλωνε κάθε δημιουργία νέου αντικειμένου, που απαιτούσε κάποια ικανότητα ή δεξιότητα. Σαφής διάκριση του τεχνίτη που κατασκευάζει  και καλλιτέχνη που ενδιαφέρεται για την αισθητική ποιότητα των έργων του δεν υπήρχε.

Μετά τη διαμόρφωση της έννοιας των «καλών τεχνών» στα νεότερα χρόνια, οι καλλιτέχνες τόνισαν τον αυτόνομο χαρακτήρα της τέχνης τους, αποσυνδέοντάς από την πρακτική τους αξία.

Οι φιλόσοφοι τονίζουν τη σύνδεση της αισθητικής εμπειρίας με το ελεύθερο παιχνίδι του νου, της αίσθησης, της κρίσης και της φαντασίας ανεξάρτητα από κάθε πρακτικό σκοπό.

Εργασίες - ερωτήσεις: του σχολικού βιβλίου